In Vinte, een Westfaals gehucht ligt dus sinds mensenheugenis de Wrocklagenhof. Het leenregister ten tijde van bisschop Heinrich von Holstein (1402-1405) vermeldt de naam Wrocklaghink. De naam Wrocklaghink en Bernd Wrocklage duiken opnieuw op in een register van 1490 als onderdeel van een leen. Nu eerst iets meer over de Wrocklagehof in Vinte. De geschiedenis van een boerderij en dus ook van de Wrocklagenhof en zijn bewoners is sterk verbonden met de geschiedenis van het landschap, het land en de regio. De aard en de vruchtbaarheid landschap bepaald immers hoe er geboerd en of er goed geboerd kan worden. Het land en regio ofwel overheid bepaalt de economische verhouding van een boer tot die overheden: Kan hij voor zichzelf werken of is de belastingdruk zo hoog dat hij feitelijk voor anderen werkt?

Ondanks de arme grond, wordt de grond in en rond Vinte al sinds de bronstijd bewerkt en bebouwd. Wij weten dit door vondsten in de hunebedden en grafheuvels in de omgeving. Terug bij de Wrocklagehof te Vinte realiseren wij ons verder dat de grond waarop men verbouwt niet meer is dan een zeer dunne laag van opgewaaid zand, gruis en aarde. Wanneer wij hier een gat in de aarde boren stuiten we al snel op gesteente van het oude gebergte.
In tijden van minder regen is de grond dan ook al snel te droog en dreigde de oogst te mislukken. Dit gebeurde dan ook vaak tot ver in de twintigste eeuw.

Door de bevolkingsgroei ontstond de behoefte meer grond in cultuur te brengen. De verschillende gemeenschappen die gebruik maakten van de mark maakten hierover allerlei bindende afspraken en verenigden zich in de zogenaamde "Markengenossenschaften". Tevens stelden zij een autoriteit in om deze afspraken te bewaken: De Holzgrafen. Deze autoriteit was in Vinte in handen van de graaf von Tecklenburg. Op den duur ontkwam men er niet aan om de arbeiders die de nieuwe grond bewerkten, gebruiksrechten te geven. Zo ontstonden naast de Vollerben, Halberben en zelfs Drittelerben. Van het reguliere belastingstelsel zoals boven beschreven (de bede) is sinds 1350 sprake. Later werd deze “bede”, "Schatzung" genoemd ofwel schatting wat we kennen uit het woord brandschatting. Het betrof een grond- en vermogensbelasting die twee keer per jaar werd geheven: de Herbstbede en de Lichtmisbede. Aanvankelijk hadden de leenheren geen recht op deze belasting en betrof het dus een "bede" of “Gefallen” die afhankelijk van de rijkdom van hun "horigen" ingewilligd dan wel afgeslagen kon worden. Nadat de macht van de leenheer toenam werden deze "beden" meer dwangsommen.
Hoeveel belasting men moest betalen blijkt uit documenten die zijn bewaard in het staats archief van Osnabrück. Uit deze documenten blijkt dat de Wrocklagehof te Vinte in 1490 bij name van Bernd Wrocklage 5 paarden, een veulen, 4 ossen, 7 koeien , 6 kalveren en 14 varkens telde. Hij moest hier 15 mark, 16 schillingen en 2 pfennig belasting over betalen.

Wie was nu de leenheer van de Wrocklagehof?
De oudste bekende leenheer van de Wrocklagehof was een lid van de familie Brumzele, een van de voornaamste geslachten van Osnabrück. Al in 1271 wordt deze familie als goudsmid in de Hakenstrasse te Osnabrück vermeld. Hun nakomelingen bereikten in de loop der de tijd hoge wereldlijke en geestelijke ambten. Vader en zoon Dietrich Brumzele waren achtereenvolgens burgermeester te Osnabrück in de periode 1367 tot 1432. Alveradis Brumzele was 1372 Prior van het klooster Gertrudenberg. Heinrich en Ludgerus Brumzele waren 1441, 1448, 1455 en 1461 plebaan van de kathedraal te Osnabrück.
Nadat een dochter van deze familie in 1440 huwde met Gotschalk von Ankum (1445-1477 burgemeester van Osnabrück), bracht zij o.a. de Wrocklagehof in als bruidsschat. Hierna werd de Wroklagehof door de bisschop in het leenregister ingeschreven. In het leen register van 1442 staat: Gotschalk van Ankum hevet entf. in dst. (hat empfangen in dienstmanns statt) to syner, moder, broder und züster behof …… tepen hus to Wrocklage in Vinete parr. Nyenkerken in den Hülse. Wat zoveel betekent als heeft ten behoeven voor zichzelf, zijn moeder en broer, in leen ontvangen ……… het huis Wrocklage in Vinte in parochie Nyenkerken in den Hülse.
Deze familie von Ankum sinds eind 13e Eeuw in Osnabrück woonachtig, behoorde tot de rijkste en machtigste burgergeslachten van de stad. In het begin waren zij werkzaam als goudsmid en bekleedden hoge godsdienstige en openbare functies, als burgemeester en kathedraalheer.
De mannelijke lijn van von Gotschalk stierf uit in 1547. Een van de vrouwen Hille von Gotschalk huwde Dr. Jur. Jost van Rolandt, die eerst kanselier van de bisschop en na 1553 burgemeester von Osnabrück was. Door dit huwelijk kreeg Jost van Rolandt de Wrocklagehof in 1561 in leen van de bisschop.
In het leenregister van 1561 staat vermeld: “Jost van Rolandt is belehnt uff gemeinen Landtage mit…… Wrocklagen Erbe im Kerspel Neuenkirchen im Hülsen mit ihren Zubehörungen und Gerechtigkeiten in Dienstmanns statt, wie sie vordem Gotschalk von Ankum zul hen getragen.”
Nadat ook de zoon van Jost van Rolandt zonder zoon stierf 1585 werd de wrocklagehof geërfd door diens dochter Margarethe, die met luitenant kolonel Joachim von Boeselager uit Quakenbrueck was getrouwd. Deze kocht in 1654 van M. von Langen van het landgoed Sögeln, het landgoed Eggermühlen. Aldus kwam de Wrocklagehof in leen van het geslacht von Boeselager tot Eggermühlen.
Volgens een oorkonde in de archieven van Eggermühlen verleende bisschop Ernst August cessio in solutum in het jaar 1692. Deze leenverhouding bleef bestaan totdat deze in 1830 door het Ablösungsgesetz opgeheven werd.

Hoe was de economische positie van de Wrocklagehof in de loop der eeuwen.
Over de Middeleeuwen weten wij weinig. Wel is duidelijk dat de welvaart van de horigen en dus ook van de bewoners van de Wrocklagehof sterk afnam naarmate zij door hun leenheer meer verplicht werden belasting te betalen en deze belastingen steeds zwaarder werden.

In maart 1772 werd een volkstelling gehouden vanwege de hongersnood. Over de Wrocklagehof vermeldt deze telling het volgende:

De Wrocklagehof had zelf ook nog een aantal kleinere pachters. 21 in totaal. Hieronder staat een lijstvan deze pachters, zij betaalden in 1667 o.a. in zaaigoed.

Een tweede lijst uit 1755 gaat over verpachtte akkers en weiden van de Wrocklagehof.

Unterschrift Hoberg   ( Vogt von Merzen)

In oktober 1763 maakt Maria Agnes de verweduwde Freyfrau von Boeslager, geboren Freyinne van Weichs Frau zur Eggermühlen de volgende aantekening: Heden is bij mij verschenen mijn horige weduwe Joan Otten Wrocklage uit het buurtschap Vinte, die zich beklaagde dat haar man pas gestorven is en dat zij met drie kleine kinderen ( zoon 8 jaar en 2 dochters) de Wrocklagehof alleen moet bestieren, waartoe zij niet in staat is. Zij smeekt mij onderdanig of ik toesta haar voor de tweede keer in het huwelijk te laten treden. Haar bruidegom Johann Hagendorn vrij van geboorte, is voortaan mijn lijfeigene. Johan Hagendorn vanaf dat moment Johann Wrocklage heeft toegezegd 200 Rthl in de Wrocklagehof in te brengen. Als voorschot dient hij 70 Rthl te betalen, en 5 Tthl voor het kopen van de wijn. Zodanig dat 30 Tthl en de kosten van de wijn meteen afgerekend worden, en de overige 40 Rthl op Maria Lichtmis 1764 voldaan dienen te worden) alsmede aanvaardde hij hiermee het lijfeigenschap met de daaraan verbonden te verrichten hand en spandiensten.
Het werd Johann Wrocklage geboren Hagendorn toegestaan de Wrocklagehof 20 jaar te beheren en wanneer na afloop hiervan zijn stiefzoon of dochters de Wrocklagehof zal betreden dient de erflater (Johann Wrocklage geboren Hagendorn) aan hen het noodzakelijke en gebruikelijke notpfenning (startkapitaal) te geven. Bovendien houdt Johann Wrocklage geboren Hagendorn het recht het nevenhuis en de tuin vrij te bewonen.
Deze Johann Wrocklage geboren Hagendorn is klaarblijkelijk de in de volkstelling van 1772 genoemde Johann Wrocklage met vrouw, een zoon en drie dochters onder de veertien. Het schijnt echter dat niet de stiefzoon de Wrocklagehof erfde maar zijn stiefdochter Anna Maria Wrocklage die op 12 februari 1778 trouwt met Joannis, Heinrich Vormdieck (modo (nun) Colon Wrocklage), vanaf dat moment Wrocklage geheten.
In het trouwregister van 1770-1787 staan de volgende kinderen ingeschreven uit dit huwelijk:
21 november 1778 geboren Anna Maria Catharina Wrocklage
12 februari 1781 geboren Johan heinrich Wrocklage
11 oktober 1785 geboren Anna Maria Wrocklage
Vermoedelijk is uit dit huwelijk ook nog Jan Dierck Johann Theodor Wrocklage geboren op 28 mei 1791 en ook Anna Maria Catharina Wrocklage in 1793. Waarschijnlijk is Anna Maria Catharina Wrocklage geboren 21 november 1778 jong overleden en is haar zus naar haar vernoemd. In 1805 duikt er nog een Caspar Friedrich Wrocklage op die ook uit dit huwelijk is voortgekomen.
Want volgens een gepubliceerd document uit de archieven van Boeslager staat dat Caspar Friedrich Wrocklage op 19 mei 1805 voor de Leenheren in Eggermühlen verschijnt: Hen mede deelt dat zijn moeder Anna Maria Wrocklage is overleden op 30 maart 1805. Zijn broer Jan Dierck Johann Theodor de erfgenaam nog te jong is. En dat de Wrocklagehof erg is verwaarloosd sinds de dood van zijn vader Joannis, Heinrich Wrocklage geboren Vormdieck in 1800 en tijdens het ziekbed van zijn nu overleden moeder. Caspar Friedrich Wrocklage vraagt of hij namens zijn broer Jan Dierck Johann Theodor mag handelen. De dood van zijn moeder wordt belast (Auffahrt)voor een geringe som van 25 shillungen. Caspar Friedrich Wrocklage vraagt om de jaarlijkse pachtsom vast te stellen nadat de erfgenaam Jan Dierck Johann Theodor Wrocklage de Wrocklagehof overneemt.
Het echtpaar Anna Maria Wrocklage en Joannis, Heinrich Wrocklage geboren Vormdieck hebben het nu nog bestaande Nedersaksisch Wrocklagehof verbouwd dit is af te leiden door het jaartal 1788 wat staat in de westelijke gevel.
De erfgenaam van de Wrocklagehof Jan Dierck Johann Theodor Wrocklage trouwt met de erfgename van het volledig erfgoed Wellnershof in Limbergen en doet afstand van zijn erfrecht van de Wrocklagehof ten gunste van zijn jongere zus Anna Maria Catharina Wrocklage die verloofd is met Christian Mathias Esch. Deze overdracht is gedocumenteerd en opgesteld door Max Friederich van Boeselager op 24 juli 1816 en bevestigd door Jan Dierck Johann Theodor Wrocklage vanaf nu Wellner. Dit document lag in het klooster Malgarten en wordt nu bewaard in het Rijksarchief van Osnabrück en luid als volgt:
Freibrief des Johann Dierick Wrocklage zu Vinte. Demnach mein eigenbehördiger Colonus Johann Dierick Wrocklage zu Vinte, Kierichspiels Neuenkirchen im Hülse geziemend mir angezeigt, dass er durch Heirat mit der Wellners Tochter zu limbergen auf die an das Kloster Malgarten eigenbehördigen Wellners Stätte gekommen und seine unterhabende Wrocklagen Stätte auf seine Schwester Anna Maria Catharina Wrocklage, Verlobte Christian Mathias Esch aus Haste bei Osnabrück, vorbehaltlich meines Consensus abgestanden, daher um gutsherrliche Bewilligung und Ertheilung seines Freibriefes gebeten, so erkläre ich hierdurch, das sich mittelst gegenwärtigen zu jenem Abstand nicht nur meine Einwilligung gebe, sondern auch den Johann Dierick Wrocklage meines Eigentums völlig entlasse und darauf diesen Freibrief erteile, wofür er 12 Thaler nebst einen Thaler Schreibgebühren in grosser Convents – Muntze, als wozu ich solchen erlassen habe, beim enpfang dieses Briefes zu entrichten hat. Lingen den 24sten July 1816 Max Friederich von Boeselager.
Anna Maria Catharina Wrocklage trouwt met Christian Mathias Esch, vanaf dat moment Wrocklage op 5 februari 1817. Getuigen waren Frans Heinrich Esch en Gerard Esch uit Haste.
Anna Maria Catharina Wrocklage is in het kraambed overleden op 31 augustus 1822 op 29 jarige leeftijd, nadat ze het leven heeft geschonken aan een zoontje dat een half uur geleefd heeft.
Het doopregister vermeldt geen andere geboorten van dit echtpaar.
Christian Mathias Wrocklage van geboorte Esch trouwt vijf maanden later met Anna Maria Elisabeth Gerdemann op 11 februari 1823. Getuigen waren Colonus (pachter) Jan Dierck Johann Theodor Wellner van geboorte Wrocklage en Johann Friedrich Böwer.
In het sterfregister staat vermeld dat uit dit huwelijk zijn geboren:
Heinrich Wrocklage geboren en overleden op 1 september 1823.
Frans Heinrich Wrocklage geboren 12 april 1830, overleden 22 januari 1832.
In het doopregister worden de volgende kinderen uit dit huwelijk nog vermeld:
Maria Agnes Wrocklage geboren 21 januari 1832, meter en peter zijn: echtgenote Wellner Limbergen en Heinrich Eggemann Oesede.
Catharina Maria Bernhardine Wrocklage geboren 7 februari 1835, meter en peter zijn: Catharina Maria Kruse, echtgenote van de keuterboer Laubernd geboren Gerdemann.
Maria Catharina Wrocklage geboren 22 februari 1837.
De tweede vrouw van Christian Mathias Wrocklage van geboorte Esch moet zijn overleden in 1840.Christian Mathias Wrocklage van geboorte Esch trouwt voor de derde maal met Maria Elisabeth Lohberens.
Uit dit huwelijk wordt geboren:
Maria Elisabeth Wrocklage geboren 11 maart 1841, Peter en meter zijn: Jan Wrocklage onderwijzer in Lintern en Anna Maria Peters echtgenote van Wilkemeyer in Vinte.
Christian Mathias Wrocklage van geboorte Esch en Anna Maria Elisabeth Gerdemann hebben in 1824 de oostelijke gevel van de verbouwde wrocklagehof in 1788 vervangen door een vakwerkgevel met in de balken hun namen en het jaartal 1824.
De gemiddelde leeftijd waarop men sterft is erg laag,vooral bij vrouwen, ook het sterftecijfer bij geboorte is hoog.
Jan Dierck Johann Theodor Wellner van geboorte Wrocklage sterft op 29 augustus 1823 een jaar na zijn zus.
Christian Mathias Wrocklage van geboorte Esch en Maria Elisabeth Lohberens zijn door armoede gedreven geëmigreerd naar de Verenigde Staten van Amerika.
Druckender aber waren die sogenannten “ungewissen Gefälle”. Das waren in die Haubtsache 1. die Auffahrts-gelder bei Wechsel des Hofbesitzers (auch von Vater auf Sohn) und bei Heirat des eigenbehörigen, 2. die Sterbegelder beim Tode des Bauern oder seiner Frau, wobei der Grundherr bis zur Hälfte des Nachlasses sich von der eigenbehörigkeit freikaufte, wenn seine Kinder vom Hofe fortziehen oder heiraten wollten. Nicht nur der Bauer musste, um das Meierrecht zu bekommen, eine Auffahrt dingen, sondern auch seine Frau, Starb einer der Ehegatten und Verheiratete sich der überlebende Teil erneut, so war jedesmal eine Auffahrt zu dingen. Da die durchschnittliche Lebensdauer damals weit unter der heutigen lag, konnten diese Auffahrtsgelder den Bauern in starke wirtschaftliche Bedrängnis stürzen. Die H”he der Abgabe wurde allerdings jeweils nach der Vermögenslage des Bauern und Mitgift des Ehepartners festgesetzt, so dass ihre Höhe schwankte. Die Kinder eines eigenbehörigen Bauern waren ebenfalls unfrei. Um auf den Hof eines anderen Gutsherrn einheiraten oder in einer Stadt oder einem Ort eine Gewerbe betreiben zu können, mussten sich die Kinder zuvor freikaufen. Die schlechte wirtschaftliche Lage der Bauern, besonders im 17. und 18. Jahrhundert, ist jedoch nicht allein auf die grosse Last der Steuern und ungewissen Gefälle zurückzuführen, sondern auch auf die ewigen Kriege mit ihren Plünderungen und Raubzügen . Sicherlich kam auch hin und wieder eigenes Verschulden hinzu. In schweren Zeiten hatte giften nicht ausgezahlt, sondern vom Hofe verzinst wurden. Daher wurde die Mitgift oft übermässig hoch angesetzt. Wenn das mehrere Jahre hindurch so gehalten wurde, wuchs die Schuldenlast dem Bauern über den Kopf und eskam zu Verkauf oder auswanderung. Urkunden über diese Vorgänge sind in den Staats – und Privatarchiven ( leider nur selten auf den Höfen) aufgehoben. Mit ihrer Hilfe können wir im weiteren Verlauf manche von den obengenannten Vorgängen auch für unseren Wrocklagenhof urkundlich belegen.

In 1850 Werd de Wrocklagehof verkocht aan Kleineyer die zich hierna Wrocklage ging noemen. De huidige bezitter van de Wrocklagehof stamt hiervan af.